باسمه تعالی
بعضی نقطه ها تو زندگی هست که آدم می خواد علامت شون بزنه. نه به خاطر اینکه بهترین جای زندگی ه و بخواد ثبت ش کنه و نه برای اینکه بدترین نقطه ی زندگی ه و می خواد از یاد نبرش. بعضی نقطه ها تو زندگی هست که آدم می خواد علامت شون بزنه چون صرفا می خواد اون نقطه ثبت بشه. چون می خواد بعدا یادش بیاد تو اون نقطه چه خبر بوده. چون می خواد بقهمه که چی بوده و چی شده.
چند روز پیش مطالب قدیمی م رو می خوندم. سعی می کردم با نقطه هایی که گذاشتم، منِ پارسال رو از میون مطالب بکشم بیرون و نگاه ش کنم. بالا تا پایین ش رو برانداز کنم. بعد یه نگاه به منِ امروزم بندازم تا شاید بتونم نسبت این دو تا رو با هم پیدا کنم.
خواستم یه نقطه هم بذارم برای این لحظه. این لحظه می تونه از اونهایی باشه که اگه چند وقت دیگه یا سال دیگه نگاه ش کردم، خوشحال م کنه. نه به خاطر اینکه خودش لحظه ی خوبی بوده. به خاطر اینکه شروع خوبی بوده؛ شروعی که تموم نشده.
حاشیه : حلال بفرمایید.
