باسمه تعالی

امسال هم به لطف خدا و دعوت شهدا سال تحویل رو مشهد الشهداء بودیم. خدا رو شکر سفر خوبی هم بود. یکی از تصمیم هایی که روزهای اول سال گرفتم، این بود که دیگه کمتر اینجا بنویسم. راستش هنوز هم نتوستم یه دلیلی برای نوشتن پیدا کنم که من رو قانع کنه. در واقع هر چقدر هم دنبال ش بگردم، باز، چیزی که پیدا می کنم، اونی نیست که باعث میشه بنویسم. به خودم که نگاه می کنم. با خودم که فکر می کنم. می فهمم که چون دوست دارم و دل م می خواد، می نویسم. اون چیزهایی که من رو ترغیب می کنه که بنویسم، خیلی جالب نیستند و بعضا مایه سرافکندگی اند. حالا هر چقدر هم این کار رو با دلیل خوب و موجه درست جلوه بدم، باز نمی تونم خودم رو گول بزنم.

"باشد که راه راست را در پیش گیریم"

حاشیه : نیاز به دعای برادرهای مومن م دارم. التماس دعا.