من کیم کز چون تویی بویی رسد جان مرا

باسمه تعالی

                       ای به عالم کرده پیدا راز پنهان مرا          من کیم کز چون تویی بویی رسد جان مرا

        جان و دل پر درد دارم هم تو در من می‌نگر          چون تو پیدا کرده‌ای این راز پنهان مرا

               ز آرزوی روی تو در خون گرفتم روی از آنک          نیست جز روی تو درمان چشم گریان مرا

گرچه از سرپای کردم چون قلم در راه عشق          پا و سر پیدا نیامد این بیابان مرا

            گر امید وصل تو در پی نباشد رهبرم          تا ابد ره درکشد وادی هجران مرا

         چون تو می‌دانی که درمان من سرگشته چیست          دردم از حد شد چه می‌سازی تو درمان مرا

         جان عطار از پریشانی است همچون زلف تو          جمع کن بر روی خود جان پریشان مرا

عطار

حاشیه : یه موقع هایی این جور بیت ها بهتر حس می کردم. شعرش واقعا زیباست

نباید ها و فقط نباید ها

باسمه تعالی

همیشه، وقتی به رشد و آدم شدن و بزرگ شدن و این چیزها فکر می کنم، مدام کارهایی از ذهن م می گذره که باید انجام بدم. کارهایی که فکر می کنم نیاز ه برای رشد کردن و آدم شدن. اما به نظر میاد یه چیزایی هست که از کارهایی که باید انجام بدم مهم تر ه و شاید کم تر حواس م بهشون هست؛ کارهایی که نباید انجام بدم، فکرهایی که نباید بکنم، حرف هایی که نباید بزنم، جاهایی که نباید برم، دوستی هایی که نباید بکنم، دشمنی هایی که نباید داشته باشم و خیلی "نباید" های دیگه که زیاد تو زندگی م هستند.

امروز داشتم به این فکر می کردم که واقعا هر چقدر هم "باید" ها رو انجام بدم ولی وقتی به یه "نباید" کوچیک تو زندگی م توجه ندارم، کارم از بیخ لنگ میزنه. یعنی هیچ فایده ای نداره انجام اون "باید". این رو با تمام وجودم حس می کنم. هر وقت هم این قضیه رو انکار کردم، یه جورایی خودم رو گول زدم.

فکر کنم از همین الان باید به طور جدی به فکر این "نباید" ها باشم. هر چند که دیر ه ولی ماهی رو هر وقت از آب بگیری تاره ست؛ مخصوصا الان که یه خبرایی ه.

حاشیه : احتمالا در "باید" ها و "نباید" ها سوءتفاهم پیش بیاد؛ چون منظورم اون چیزایی نیست که مرسوم ه.

خصوصی

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید